محمد علی کافی - دانشگاه سمنان
پیام طریقی - دانشگاه سمنان

یکی از اتصالاتی که به علت اجرای دشوار کمتر مورد توجه طراحان قرار می گیرد اتصال مستقیم تقویت نشده جوشی است. تقریبا می توان گفت که این نوع اتصال بدون طراحی قابل استفاده است. مطالعات صورت گرفته بر روی این اتصال حاکی از وجود کرنش های پلاستیک در محل اتصال تیر به ستون بوده است که با عث کاهش سطح اطمینان این اتصال شده است.  در این مقاله ابتدا مقایسه ای بین رفتار اتصال خمشی تیر I شکل به ستون قوطی، با استفاده از اتصال مستقیم تقویت نشده جوشی (WUF-W) با اتصال با ورق روسری و زیرسری (WFPRBS) و اتصال تیر با سطح مقطع کاهش یافته ()، انجام شده است. در ادامه پیشنهاداتی به منظور افزایش سطح اطمینان اتصال WUF-W ارائه گردیده است. مطالعات این مقاله نشان می دهد که جذب انرژی اتصال WFP  نسبت به اتصالات WUF-W   و RBSبه ترتیب 20 و 52 درصد افزایش داشته و سختی این اتصال در مقایسه با دو اتصال دیگر به ترتیب 25 و 46 درصد بیشتر بوده است. همچنین ظرفیت باربری اتصال WFP  نسبت به ظرفیت باربری اتصالات WUF-W و  و RBSبه ترتیب 19 و 54 درصد رشد داشته است. تقویت اتصال  به کمک ماهیچه (Haunch) رفتار بهتری را نسبت به دو اتصال پیشنهاد شده دیگر از خود نشان داد، بطوری که توانست جذب انرژی، سختی و ظرفیت باربری اتصال WUF-W را به ترتیب به میزان 8،18/5،10/5 درصد افزایش دهد.

اتصال مستقیم تقویت نشده جوشی, اتصال با ورق روسری و زیرسری, اتصال تیر با سطح مقطع کاهش یافته, منحنی هیسترزیس