اثربخشی بازی مشترک مادر- کودک بر کاهش اختلال دلبستگی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی

هدف از اجرای این پژوهش تعیین اثربخشی بازی مشترک مادر - کودک بر کاهش علائم اختلال دلبستگی دانش­آموزان پسر دوره ابتدایی شهر اصفهان بود. طرح پژوهش حاضر به صورت نیمه تجربی همراه با گروه گواه و با ارزیابی به صورت پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری بود، به این صورت که  تعداد 32 دانش­آموز پسر دارای نمره بالای اختلال دلبستگی، از مدارس ابتدایی شهر اصفهان با روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب و به شیوه تصادفی تعداد 16 نفر در گروه آزمایش و 16 نفر در گروه گواه گمارده شدند. آزمودنی­های گروه آزمایش یک دوره هشت جلسه­ای به صورت هفتگی با مشارکت مادران و بازی با کودک دریافت کردند، در حالی­که آزمودنی­های گروه گواه چنین مداخله­ای دریافت نکردند و در لیست انتظار قرار گرفتند. آزمودنی­های دو گروه با استفاده از فرم والد پرسشنامه اختلال دلبستگی راندولف مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که ارائه مداخله بازی مشترک مادر- کودک باعث کاهش 3/83% علائم اختلال دلبستگی در مرحله پس­آزمون و کاهش 9/78% این اختلال در مرحله پیگیری می­شود. براساس یافته­های این پژوهش می­توان نتیجه گرفت ارائه مداخله مبنی بر آموزش بازی مشترک مادر- کودک در کاهش علائم اختلال دلبستگی موثر بوده است و با استفاده از این روش مداخله­ای، می­توان در جهت کاهش شدت علائم اختلال دلبستگی و همچنین بهبود رابطه مادر و کودک استفاده کرد.

Keywords:

بازی مشترک مادر- کودک , اختلال دلبستگی , دانش آموزان پسر مقدمه