تاثیر روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت در درمان تشنج های غیر صرعی روانزاد: پژوهش مورد منفرد
عنوان مقاله: تاثیر روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت در درمان تشنج های غیر صرعی روانزاد: پژوهش مورد منفرد
شناسه ملی مقاله: JR_CPS-8-31_006
منتشر شده در شماره 31 دوره 8 فصل در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_CPS-8-31_006
منتشر شده در شماره 31 دوره 8 فصل در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
سعید اصلانی - دانشکده روانشناسی دانشگاه علامه
مهدی خانجانی - دانشگاه علامه طباطبائی
خلاصه مقاله:
سعید اصلانی - دانشکده روانشناسی دانشگاه علامه
مهدی خانجانی - دانشگاه علامه طباطبائی
تشنجهای غیرصرعی روانزاد، آشفتگیهای دورهای همراه با علائم حرکتی، حسی و رفتاری است که به تشنجهای صرع شباهت دارد اما همبستههای الکتروفیزیولوژی آن متناسب با صرع نیست. این اختلال تاثیر زیادی بر فعالیتهای روزمره افراد و کاهش کیفیت زندگی آنها دارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی رواندرمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت (ISTDP) بر بهبود تشنجهای غیر صرعی روانزاد است. پژوهش حاضر یک پژوهش تجربی از نوع موردپژوهی با استفاده از طرح AB است. با استفاده از روش های نقشه برداری مغزی و نظر نورولوژیست و روانپزشک، تشخیص تشنجهای غیر صرعی روانزاد در مراجع تایید شد. پرسشنامه افسردگی بک نیز قبل و بعد از مداخلات توسط مراجع تکمیل شد. جلسات رواندرمانی با رویکرد ISTDP در ده جلسه انفرادی و به صورت هفتهای یک جلسه برگزار شد. نتایج مشاهده توسط درمانگر و مراجع، نشان دهنده از بین رفتن تشنجهای غیر صرعی بود. همچنین، مقایسه نمرات مراجع در سیاهه افسردگی بک در پیش آزمون و پس آزمون، بیانگر کاهش قابل ملاحظه میزان افسردگی او بود. با توجه به یافتههای به دست آمده، میتوان گفت که رواندرمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت، روش درمانی مناسبی برای کاهش تشنجهای غیر صرعی روانزاد، و در مجموعههای بالینی توسط درمانگران قابل استفاده است.
کلمات کلیدی: افسردگی, تشنج های غیر صرعی, روانزاد, روانپویشی فشرده و کوتاه مدت, مورد پژوهی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/889537/