بررسی و تحلیل گونه های هنجارگریزی در غزل های امیرحسن سجزی دهلوی
عنوان مقاله: بررسی و تحلیل گونه های هنجارگریزی در غزل های امیرحسن سجزی دهلوی
شناسه ملی مقاله: JR_JSRU-9-32_003
منتشر شده در شماره 32 دوره 9 فصل در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_JSRU-9-32_003
منتشر شده در شماره 32 دوره 9 فصل در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
عباسعلی آهنگر - گروه آموزشی زبانشناسی دانشگاه سیستان و بلوچستان
محمود عباسی - گروه آموزشی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان
مهدی رجب زاده - دانشجوی دکتری زبانشناسی دانشگاه سیستان و بلوچستان
خلاصه مقاله:
عباسعلی آهنگر - گروه آموزشی زبانشناسی دانشگاه سیستان و بلوچستان
محمود عباسی - گروه آموزشی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان
مهدی رجب زاده - دانشجوی دکتری زبانشناسی دانشگاه سیستان و بلوچستان
نقش ادبی یکی از مهمترین نقشهای زبان است. جهتگیری پیام در نقش ادبی بر خود پیام متمرکز میشود و باعث برجستگی آن بر زبان هنجار میگردد. طبق الگوی لیچ(1969)، انحراف یا هنجارگریزی از زبان هنجار در هشت گونه شامل هنجارگریزی واژگانی، دستوری، آوایی، نوشتاری، معنایی، گویشی، سبکی و زمانی صورت میگیرد. پژوهش حاضر به روش توصیفی-تحلیلی در چارچوب مکتب ساختگرایی و بر مبنای الگوی هنجارگریزی لیچ به بررسی انواع هنجارگریزیهای به کار رفته در شعر امیرحسن سجزی پرداخته است .یافتههای پژوهش نشان میدهد که هنجارگریزی معنایی مهمترین و پربسامدترین شیوهای است که شاعر در جهت برجستهسازی زبان خود و بیان مفاهیم عمیق عرفانی از آن بهره جسته است. پس از آن هنجارگریزیهای آوایی و دستوری که به منظور حفظ جلوههای موسیقیایی شعر به کار رفتهاند، قرار دارند. همچنین، کاربرد هنجارگریزی گویشی و استفاده اندک از هنجارگریزی سبکی به ترتیب نشاندهنده وابستگی شاعر به پیوندهای بومی خود و در عین حال پایبندی وی به سبک رسمی گفتار میباشد.
کلمات کلیدی: هنجارگریزی, برجستهسازی, لیچ, امیرحسن سجزی دهلوی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/889653/