حسین دامغانیان - دانشیار گروه مدیریت، دانشکده اقتصاد، مدیریت و علوم اداری، دانشگاه سمنان
عباسعلی رستگار - دانشیار گروه مدیریت، دانشکده اقتصاد، مدیریت و علوم اداری، دانشگاه سمنان
محمد یزدانی زیارت - دکتری مدیریت رفتاری، دانشکده اقتصاد، مدیریت و علوم اداری، دانشگاه سمنان

هدف این پژوهش بررسی شایستگی­های ارتباطی بین فردی در سازمان و نیز شناسایی ابعاد و تعیین نحوه تعامل بین آنهاست. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و توسعه­ای و شامل دو بخش تحلیلی و کمی و استفاده از روش مد­ل­سازی ساختاری تفسیری است. جامعه آماری آن در بخش تحلیلی جمعی از خبرگان دانشگاهی و در بخش کمی تمام کارکنان دستگاه­های اجرایی استان خراسان شمالی می­باشند که از طریق نمونه­گیری گلوله­برفی 17 نفر از جامعه اول و از طریق نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای 373  نفر از جامعه دوم به­عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ها در بخش تحلیلی جدول ماتریسی محقق­ساخته و در بخش کمی پرسش­نامه­های استاندارد هستند که پس از تعیین روایی و پایایی در بین نمونه آماری توزیع شدند. نتایج پژوهش نشان داد ابعاد مهم شایستگی ارتباطی­ بین فردی در سازمان عبارت­­انداز؛ همدلی، دیگر­محوری، خودگشودگی، مدیریت تعارض، مدیریت تعاملات، انعطاف­پذیری، جرات­مندی، راحتی اجتماعی، بیانگری، مستقیم و بی­واسطه بودن، حمایت­گری، تاثیرگذاری بر دیگران و هدف­محوری؛ که در پنج سطح تعاملی مختلف با یکدیگر رابطه مثبت و معنی­داری دارند. نتایج این پژوهش می­تواند مدیران و کارکنان را در شناسایی و تقویت شایستگی­های ارتباطی بین فردی و دستیابی به ارتباطات سازمانی اثربخش یاری دهد.

سازمان, ارتباطات, شایستگی ارتباطی بین فردی, مدل سازی ساختاری تفسیری