پرویز روزخش - اعضای هیئت علمی پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری کشور
مهدی حبیبی - اعضای هیئت علمی پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری کشور
محمدرضا غریب رضا - اعضای هیئت علمی پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری کشور

رودخانه ی کن در شمال باختری تهران بزرگ از شمال به جنوب جریان دارد . در مسیر رودخان ه ی کن و درپایین دست پل سه راهی دهکده المپیک، ایجاد یک تراس خاکی مصنوعی، در کران هی راست رودخانه و گسترش آن، با به وجود آوردن تغییر در فرم دیواره و تنگ نمودن مقطع رودخانه، سبب ایجاد تخریب در سازه های رودخانه ای در این محل گردیده است. علاوه بر آن، تخریب و پائین افتادن بستر رودخانه و ه مچنین تخریب و عقب نشینی کناره ی چپ رودخانه را در این محل سبب شده است. در این مکان دو سازه ی ک ف بند با مصال ح بنایی متشکل از سنگ و سیمان به منظور رسوب گیری و کنترل فرسایش بستر، در مسیر رودخانه احداث شده است. در حال حاضر منتهی الیه خاوری (چپ) این دو کف بند دچار تخریب موضعی گردیده و عملاً کف بند ها کارکرد خود را از دست داده اند و حتی سبب ایجاد تخریب شدیدتر شده اند. بدین ترتیب که جریان طبیعی رودخانه در مواقع غیر سیلابی، دور از شعاع تاثیر این سازه های کنترلی قرار دارد و در زمان جاری شدن سیل، آب رودخانه، علاوه بر ایجاد فرسایش و تخریب بیشتردر ک فبندها، با منحرف شدن جریان به سمت جناح چپ، بستر و دیواره ی سمت چپ رودخانه را نیز در طول بازه ای به درازای بیش از 200 متر، دچار تخریب می نماید. در این مقاله اثرات ناشی از دست یازی به حریم رودخانه با ایجاد تراس مصنوعی و محدودیت برای جریان طبیعی رودخانه و تاثیر آن بر مورفولوژی رودخانه مورد بررسی قرار گرفته است.

ریخت شناسی، رودخانه، حوز هی کن، پایداری سازه، تخریب، فرسایش