مدیریت کاربری اراضی در کاهش سیلابها (مطاله موردی : استان خراسان رضوی)

دراکثر مهافل علمی سیلابها راجزء بلاهای طبیعی دانسته اند ولی در حقیقت عامل اصلی به وجود آورنده آن کسی نیست جزء انسان ، انسان است که با ساخت وساز های خود وارد حریم رودخانه ها شده وبا تغیراتی که در چرخه طبیعت برای رفاه بیشتر خودبه وجود می آورد، بعدها همین تغیرات به عنوان یک معضل دست بر گریبان خود انسان شده و به دنبال راهکارهایی جهت کاهش ویا از بین بردن این معضل می گردد. یکی از دلایلی که باعث تغییر کاربری اراضی کشاورزی در مناطق شهری شده است افزایش جمعیت می باشد. این تغییرات اثرات زیادی بر روی محیط زیست وکاهش پوشش گیاهی ودر نهایت منجر به افزایش دمای محیط می شود. بدین جهت مدیریت کاربری اراضی مخصوصا در مناطق شهری ضروری به نظر می رسد. استان خراسان به خصوص شهر مشهد به عنوان دومین کلان شهر مذهبی جهان شناخته شده که با داشتن اقلیم خشک ونیمه خشک با محدودیت های محیطی فراوانی روبرو است . به دلیل داشتن محدودیت محیط طبیعی و گسترش ناگهانی شهر طی دهه های اخیر منجر به بروزبحران های محیطی گشته که از جمله این بحران های می توان به کم آبی، آلودگی هوا،آسیب پذیری در برابر زمین لرزه و مشکل سیل و دفع آب های سطحی اشاره نمود . بر همین اساس در این نوشتار به بررسی اراضی کشاورزی ومدیریت آن ونقش واثر آن در کاهش سیلابها در خراسان رضوی خواهیم پرداخت.

Keywords:

سیلابها , تغییر کاربری اراضی کشاورزی , پوشش گیاهی , فرسایش