بابک ابراهیمی - کارشناسی ارشد، گروه علوم تشریح و بیولوژی سلولی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
محدثه استاجی - کارشناسی ارشد، گروه فیزیک پزشکی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس
علی اکبر رجب زاده - استادیار، گروه علوم نشریحی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقدمه:دیابت موجب کاهش کیفیت زندگی شده و منجر به اختلال در عملکرد اعضای مختلفی همچون چشم ها، کلیه ها و قلب می گردد. گلی بن کلامید از دسته دوم داروهای درمانی برای دیابت است. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر دوزهای مختلف داروی گلی بن کلامید بر پارامترهای قند خون و حجم جزایر لانگرهانس در مدل حیوانی انجام شد. مواد و روش ها:در این مطالعه تجربی 30 رت بالغ نژاد ویستار به صورت تصادفی به پنج گروه تقسیم بندی شدند: گروه شم کنترل، گروه کنترل دیابتی و گروه های دریافت کننده 3 دوز 5/2، 5 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم گلی بن کلامید. دیابت به وسیله تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین با دوز 35 میلی گرم بر کیلوگرم به همراه رژیم پرچربی القا شد. داده های حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS 17، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل گردیدند. سطح معناداری نیز معادل (05/0P<) در نظر گرفته شد. یافته ها:گروه های درمانی به جز گروه دریافت کننده دوز 5/2 میلی گرم بر کیلوگرم گلی بن کلامید به صورت معناداری کاهش در میزان قند خون را در مقایسه با گروه کنترل دیابتی نشان دادند (00/0P<) . مقایسهداده ها بینگروه هایمختلفحاکی از آن بودکهدیابت، حجمجزایرلانگرهانسرابه صورتمعناداریکاهشمی دهد (00/0P<) . اگرچه تمام گروه های تجربی نسبت به گروه دیابتیک، افزایشی در حجم جزایر داشتند؛ اما هیچ کدام از این افزایش ها معنادار نبودند (05/0P> ). نتیجه گیری:به دنبال درمان دیابت با داروی گلی بن کلامید، قند خون رت های دیابتی به صورت معنی دار کاهش یافت؛ اما حجم جزایر لانگرهانس افزایش کمی پیدا کرد که این تغییرات در دوزهای 5 و 10 مناسب بود و مشخص شد که با افزایش دوز، تغییری در میزان اثرگذاری داروی گلی بن کلامید ایجاد نمی شود.

دیابت, گلی بن کلامید, پانکراس, رت