عناصر تربیتی شاهنامه فردوسی

یکی از گرانبهاترین معارفی که علاوه بر جنبه ادبی، مجموعه ای گرانبها از معارف دینی و حکت و اخلاقا است، بدون شک شاهنامه فردوسی است؛ که به راحتی میتوان دین مداری و دین محوری را در آنها مشاهده کرد. فردوسی بر اساس آموزه های دینی و اخلاقی حماسه سرایی میکند و همواره در اشعار خود بر ارزشهای دینی و اخلاقی و جوانمردی نیز عنایت ویژه ای دارد. اشعار وی همواره با نام خداوند آغاز شده و در شرح کلیه رویدادها همواره انسان را به یاد خالقش می اندازد و تلاش میکند تا راه و رسم زندگی کردن در این جهان را به او نشان دهد؛. فردوسی بر اساس تفکر خردگرایانه خود، بسیاری از مفاهیم تعلیمی نظیر ناپایداری و گذران بودن دنیا، لزوم عدل و داد در جامعه و دوری از ظلم و بیداد را بیان کرده است. هرچند شاهنامه اثری حماسی است اما مفاهیم اخلاقی و تربیتی همچون پرهیزگاری، قناعت، توکل، نکوهش هوا و هوس و تربیت فرزند نیز در آن از جایگاه ویژهای برخوردار است. با وجود آن که شاهنامه از دیدگاه های مختلف بررسی شده، اما جنبه ی تربیت دینی و اخلاقی آن کمتر موردتوجه قرار گرفته است. هدف از این پژوهش بررسی تربیت دینی و اخلاقی، با تاکید بر شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی بود. روش پژوهش به کار رفته کیفی و از نوع موردی بود.

Keywords:

اخلاق , فردوسی , تربیت , شاهنامه