رامین صادقی نژاد - استادیار گروه زبان وادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسالمی واحد اهر
صدیقه غیرتمند - مدرس دانشگاه آزاد اسالمی واحد هشتگرد

کین کشی و خون خواهی- که یک واکنش آنی در رفتار انسانی شمرده میشود-از بنمایه های شاخص و چشمگیر منظومه بیبدیل حماسی فردوسی، در شاهنامه-است. سئوال اصلی این نوشته که درصدد پاسخ بدان برآمده ایم آن است که فردوسی چه دیدگاهی در ارتباط با موضوع کین کشی در بخش پهلوانی شاهنامه دارد این پژوهش به شیوه اسنادی تحلیلی و به روش کتابخانه ای ترتیب یافته است. یافته های این تحقیق نشان میدهد انتقام خون از دیدگاه ایرانیان باستان، امری مقدس و بایسته است و صاحب خون در حدامکان باید در انتقام بکوشد. فردوسی نیز با تاسی از باور نیاکان خود، اگرچه به اقتضای انسانیت، در جایجای شاهنامه به گذشت و اغماض و خویشتنداری تشویق میکند، اما ناگزیر برای بردپیش کنش داستانهای شاهنامه و به بهانه های متفاوتی چون: حراست از مرز و بوم و کیان و تخت و تاج و تحریک غیرت ملی و...، کینکشی را میستاید و بدان سفارش میکند.

انتقام، خونخواهی، شاهنامه، فردوسی، کین کشی.