صادق میراحمدی - استادیار گروه معارف دانشگاه شهرکرد

چیستی فضیلت و چگونگی کسب آن و مزین کردن مردم جامعه به فضایل اخلاقی و عقلانی از دغدغه های اصلی حکما در طول تاریخ اندیشه بشری بوده است. شاهنامه فردوسی از آثار ارزشمند دوران باستان است که هدفش آراسته کردن مردم به فضایل اخلاقی و عقلانی و سعادتمند کردن آنها است. سرتاسر این اثر انعکاس دهنده پندها و اندرزهای آموزندهای است که مردم با به کار گیری آنها به سوی سعادت رهنمون خواند شد. در این مقاله که با روش توصیفی و تحلیل محتوا گردآوری شده به بیان آموزه های اخلاقی شاهنامه پرداخته شده و این نتایج به دست آمده که اگرچه فردوسی در شاهنامه به دنبال تعریف فضایل نیست اما در سرتاسر آن، حتی در گیر و دار نبردهای دشوار، دعوت به اکتساب فضیلت میکند و نتیجه اخلاقی میگیرد. جامعه مور نظر وی جامعهای است که مردم دارای فضایل هستند و با صلح و صفا در کنار یکدیگر زندگی میکنند.

فردوسی، شاهنامه، اخلاق، فضیلت، خرد، دادگری، دوستی