جاندارانگاری در شاهنامه ی فردوسی

جاندارانگاری((Animism به عنوان یکی از ادیان قدیمی، یعنی اعتقاد به روح و باطن برای آنچه در زمین و آسمان است؛ نشانه های پیدا و پنهان زیادی از این عقیده همچنان تا امروز در عرصه های مختلف زندگی فردی و اجتماعی انسانها مشهود است.اعتقاد به ارباب انواع و تقدیس عناصر اربعه و تاثیر سیارات و ستارگان یا نسبت دادن صفات و خصال گوناگون به هر یک، گفتگو با باد و درخت و کوه، یا ستایش اجداد و تقدیس انواع حیوانات یا حرزها و طلسمها و سوگند به شب و روز و غیره همه وهمه به نوعی مرتبط با مبحث جاندار انگاری تواند بود و نباید صرفا ازآنها به عنوان تشخیص یا اسناد مجازی یاد کرد.شاهنامه ی فردوسی به عنوان یکی از آثار بزرگ و ارزشمند فارسی نمایانگر بسیاری از جنبه های جاندارانگاری است که در این مقاله به آوردن شواهد هر یک پرداخته ایم.

Keywords:

جاندارانگاری , توتم و توتمیسم , تشخیص و اسناد مجازی , اسطوره