وجوه معنایی و دستوری شگفتی در شاهنامه

واژه شگفتی در شاهنامه فردوسی بارها تکرار شده و حکیم توس آن را در نقشهای گوناگون دستوری به کار گرفته است؛نقشهایی که هر یک، معنی را از لونی دیگر بازمینماید. در واژهنامک و دیگر فرهنگهای قدیم شاهنامه یا جای این واژه را خالی می یابیم و یا اگر ذکری از آن رفته باشد، به همه وجوه معنایی آن توجه نشده است. در میان کتابهای لغت فارسی تنها در چند مورد اشاره ای کوتاه به این واژه شده است که باز هم تمام موارد کاربرد آن را در شاهنامه دربرنمی گیرد. شروح شاهنامه نیز غالبا معنای دقیقی از آن ارائه نکرده اند. در این مقاله قصد است که به بررسی این واژه از لحاظ دستوری و بیان وجوه معنایی آن بر این اساس، در شاهنامه پرداخته شود و ابهام حاصل از وجود آن در برخی ابیات شاهنامه برطرف گردد.

Keywords:

شاهنامه , شگفتی , دستور زبان , شرح