مهدی تقوی - مرکز تحقیقات قارچ شناسی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران
صمد فراشی بناب - گروه ایمنی شناسی، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
علیرضا خسروی - مرکز تحقیقات قارچ شناسی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

ملانومابدخیم­ترینفرمسرطانپوستاست کهازسلول­هایپیگمانی ملانوسیتیمنشاءمی­گیرد. زایموزان ترکیب غیر محلول از دیواره سلولی مخمر ساکارومایسس سرویسیه می­باشد که ساختاری تشکیل شده از بتاگلوکان متصل به پروتئین دارد. در این مطالعه اثر زایموزان استخراج شده از ساکارومایسس سرویسیه بر میزان رشد و آپوپتوز در رده سلولی ملانوما­ مورد بررسی قرار گرفت. سلول­های توموری در محیط کشت 1640RPMI حاوی 10 درصد سرم جنین گاو در دمای C°37 و اتمسفر دارای 5 درصد دی اکسید کربن و %95 رطوبت کشت شدند. بعد از 24 ساعت، سلول­ها با زایموزان در غلظت­های مختلف به مدت 48 ساعت و 72 ساعت تیمار شدند. میزان رشد سلولی با روش MTT مورد بررسی قرار گرفت. میزان مرگ سلولی با کیت Annexin-V و پروپیدیوم یداید و با استفاده از دستگاه فلوسیتومتری بررسی گردید. نتایج نشان داد که زایموزان بطور معنی­داری از رشد سلول­های سرطانی در محیط کشت جلوگیری می­کند. زایموزان همچنین در غلظت­های g/ml μ 25 و g/ml μ 50 باعث القاء آپوپتوز در سلول­های سرطانی شد و از رشد تومور ممانعت کرد. با توجه به اینکه زایموزان توانایی القاء آپوپتوز در سلول­های توموری دارد به نظر می­رسد ترکیب مناسبی جهت استفاده برای مهار رشد سلول­های توموری باشد و تحقیقات بیشتر در این زمینه به منظور استفاده از آن در بیوتراپی سرطان امیدبخش است.

زایموزان, رشد تومور, آپوپتوز, ملانوما