رضا شاه اکبری - دانشیار گروه جراحی دهان و فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
برات ا.. شبان - استادیار جراحی دهان و فک و صورت،دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مجید عشق پور - دانشیار گروه جراحی دهان و فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
شمسی کوهی خواجه ها - دندانپزشک، مشهد، ایران

مقدمه: با پیشرفت ابزارهای مورد استفاده در جراحی دهان، شیوه های جایگزین برای اسکالپل سنتی مانند الکتروسرجری، لیزر و مواد شیمیایی مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، مقایسه مشکلات حین و پس از جراحی در تکنیکهای الکتروسرجری و اسکالپل در برشهای داخل دهانی جراحیهای ارتوگناتیک بود. مواد و روشها: در این مطالعه Split-mouth ، 20 بیمار کاندید جراحی اورتوگناتیک انتخاب شدند. در هر فرد شرکت کننده، در یک سمت فک با روش الکتروسرجری و در سمت دیگر به طریق معمول با اسکالپل شماره 15 برشهایی قرینه ایجاد شد. عملکرد این دو وسیله حین و 6  هفته پس از جراحی از نظر زمان برش، بروز Dehiscence  و میزان تشکیل بافت اسکار ارزیابی شد. در نهایت اطلاعات به دست آمده از پیامدهای این دو روش با استفاده از آزمون من ویتنی مقایسه شد. یافته ها:میانگین زمان برش در گروه کوتر الکتریکی 22/1±63/6  و درگروه تیغ بیستوری 95/1±19/10 دقیقه بود و تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده شد(P<0.001).  همچنین میانگین میزان بافت اسکار در گروه کوتر 95/10±73/1 و در گروه تیغ 33/0±40/1 بود و تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده شد. (028/0=P). نتیجه گیری:  مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از کوتر در مقایسه با اسکالپل باعث کاهش معنادار زمان ایجاد برش می شود. از طرفی، بافت اسکار ایجاد شده در تکنیک الکتروسرجری به طور معناداری نسبت به روش استفاده از اسکالپل بیشتر بوده است که این امر را می توان ناشی از آسیب گرمایی القایی به بافت های مجاور دانست.  

الکتروسرجری, جراحی ارتوگناتیک, فلپ, اسکالپل