سمیه نعمتی - استادیار گروه رادیولوژی دهان، فک و صورت، مرکز تحقیقات علوم دندانپزشکی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
بردیا ودیعتی صابری - استادیار گروه پریودانتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
عالیه سادات جوادزاده - استادیار گروه رادیولوژی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
زهرا پورحبیبی - کارشناس ارشد آمار، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران

مقدمه:رادیوگرافی یکی از مهمترین روشهای پاراکلینیکی در تشخیص صحیح و انتخاب درمان در دندانپزشکی است. به دلیل خطرات احتمالی اشعه X برای بیماران، مسئولیت حرفه­ای دندانپزشک ایجاب می کند که از انجام رادیوگرافیهای غیرضروری پرهیز گردد. هدف این مطالعه بررسی میزان آگاهی دندانپزشکان عمومی شهر رشت از موارد صحیح تجویز تکنیکهای رادیوگرافی بود.  مواد و روشها:دراین مطالعه مقطعی-توصیفی، به 126 دندانپزشک عمومی شاغل در شهر رشت مراجعه و پرسشنامه­های طراحی شده­ای بین آنها توزیع گردید. سطح آگاهی دندانپزشکان در 9 زمینه از موارد تجویز رادیوگرافی ارزیابی و در هر یک از زمینه­های مذکور، آگاهی آنها بر حسب جنس، سابقه کاری، سن و حیطه های مختلف کاری مقایسه گردید. پس از جمع­آوری داده ها، با کمک آزمون کای دو و کروسکال والیسآنالیز شدند. یافته ها:آگاهی دندانپزشکان عمومی در خصوص تجویز صحیح تکنیکهای رادیوگرافی به طور کلی در حد خوب بود، بهترین آگاهی در زمینه اطفال( 6/78%)، رادیوگرافی بایت وینگ( 54%) و سپس آگاهی در زمینه تجویز رادیوگرافی پانورامیک بود (40.5%).  بین آگاهی با جنسیت افراد ارتباط معناداری یافت نشد (333/0=P)، ولی بین آگاهی افراد و سن ارتباط معناداری وجود داشت ( 024/0=P). همچنین کمترین آگاهی مربوط به سوال،  بیماران با ریسک بالای پوسیدگی (5/40%) بود.  [m1]  نتیجه گیری: آگاهی دندانپزشکان، به تفکیک 9 حیطه مختلف [m2] مورد بررسی، متفاوت بود. لذا طراحی و برگزاری هدفمندتر دوره­های بازآموزی جهت حفظ و ارتقاع سطح آگاهی دندانپزشکان به خصوص در موارد مربوط به تکنیکهای پری اپیکال، پریودنتال و بیماران با ریسک بالای پوسیدگی با  توجه  به گایدلاینهای ارائه شده توسط مراجع، کماکان لازم به نظر می­رسد.    

آگاهی, دندانپزشکان عمومی, تکنیکهای رادیوگرافی