محمدمهدی اقدسی - مربی، گروه رادیولوژی فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی،تهران، ایران
زهرا واثق - استادیار، گروه رادیولوژی فک و صورت، دانشکده دندانبزشکی شهید بهشتی تهران، ایران
یوسف ملک حسینی - دندانپزشک
دارا غزنوی - دندانپزشک

مقدمه:با بروز خطا در تصاویر رادیوگرافی داخل دهانی؛ تشخیص دندانپزشک دچار اشکال شده و طرح درمان بیمار نیز ممکن است اشکالاتی پیدا کند. تکرار این رادیوگرافی ها به واسطه افزایش اشعه دریافتی؛ سلامت بیمار را تحت تاثیر خود قرار می دهد. تحقیق حاضر با هدف تعیین میزان شیوع خطاهای رادیوگرافی بایت وینگ و پری اپیکال تهیه شده در بخش رادیولوژی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی توسط دانشجویان ترم 7 در سال های 1391 و 1392 انجام شد. مواد و روش ها: در یک تحقیق توصیفی-مقطعی؛ 1900 کلیشه بایت وینگ و پری اپیکال تهیه شده توسط دانشجویان ترم 7 انتخاب و ارزیابی شدند. با مشاهده رادیوگرافی ها، خطاهای 5گانه معمول رادیوگرافی و نیز تکرار یا عدم تکرار رادیوگرافی در آنها تعیین و گزارش گردید. در نهایت؛ فراوانی و درصد خطاهای رادیوگرافی برحسب نوع رادیوگرافی، موقعیت و جنس دانشجو با آزمون آماری Chi-Squered محاسبه و گزارش شد. یافته ها:خطاهای ظهور و ثبوت (29 درصد)؛ جای گذاری فیلم (25 درصد)؛ زاویه افقی (15 درصد)؛ Cone-cut (19 درصد)؛ زاویه عمودی (12 درصد) و میزان تکرار رادیوگرافی ها برابر 0/15 درصد بوده و از میان آنها؛ 31/43 درصد به دلیل خطای ظهور و ثبوت؛ 3/36 درصد به دلیل خطای جای گذاری فیلم و 5/28 درصد به دلیل خطای Cone-cut تکرار شدند. فراوانی خطاها در رادیوگرافی های بایت وینگ در تمامی موارد کمتر از رادیوگرافی های پری اپیکال برآورد گردید. نتیجه گیری:بر اساس نتایج به دست آمده در جمعیت مورد مطالعه؛ بیشترین خطاهای رادیوگرافی شامل خطاهای ظهور و ثبوت و جای گذاری فیلم بود و این دو خطا با بیشترین فراوانی باعث تکرار رادیوگرافی ها شده بودند که ضرورت ارائه آموزش های اختصاصی برای پیشگیری از بروز این خطاها را مورد تاکید قرار می دهد.

خطاهای رادیوگرافی, بایت وینگ, پری اپیکال, دانشجویان