سمیه خرمیان طوسی - استادیار گروه دندانپزشکی کودکان، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران
طاهره اسلام منش - استادیار گروه آسیب شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران
محمود شیخ فتح الهی - استادیار پزشکی اجتماعی، مرکز تحقیقات محیط کار، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران
پروین افتخاری - دانشجوی دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران

مقدمه: خارج کردن دندان باعث ایجاد یک زخم باز در بافت نرم و استخوان می‎گردد. طی مرحله التهابی زخم، رادیکال‎هایآزاد به میزان زیادی تولید و با ایجاد استرس اکسیداتیو، منجر به تخریب بافتی و تاخیر در ترمیم زخم می‎شوند. آنزیم‎های آنتی‎اکسیدانی با خنثی سازی رادیکال‎های آزاد به بهبود سریع تر زخم کمک می‎کنند. در همین راستا در این مطالعه تاثیر آنتی‎اکسیدان (TBHQ) t-butyl hydroquinone  بر ترمیم حفره دندان موش آزمایشگاهی بررسی شد. مواد و روش ها:جهت انجام این مطالعه تجربی، 42 موش نر نژاد Wistar به دو گروه تقسیم شد و تحت بیهوشی عمومی یک دندان مولر دوم ماگزیلا در هر حیوان کشیده شد. سپس در حفره دندان گروه تجربی 1/0 میلی لیتر محلول 02/0%TBHQ  قرار داده شد؛ در حفره دندان گروه کنترل هیچ ماده ای قرار داده نشد. در هر یک از روزهای سوم، هفتم و بیست و یکم پس از جراحی، هفت موش از هر گروه قربانی شدند و از ساکت دندانی آن ها لام تهیه گردید. لام ها توسط میکروسکوپ نوری از نظر متغیرهای هیستوپاتولوژی مورد بررسی قرار گرفتند و با آزمون آماری t مستقل (Independent two-sample t-test) مقایسه شدند. سطح معنی داری در آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: افزایش بافت گرانولاسیون در روز سوم، در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل از لحاظ آماری معنی‎دار بود (003/0=P). هم چنین وسعت ترابکولاسیون استخوانی در روز بیست و یکم در گروه تجربی به طور معنی‎داری بیشتر از گروه کنترل بود (001/0> P). نتیجه گیری: با در نظر گرفتن محدودیت های یک مطالعه تجربی، ممکن است تزریق TBHQ در ساکت دندان کشیده شده باعث بهبود ترمیم بافت سخت حفره دندان موش شود.

ترمیم زخم, آنتی اکسیدان, کشیدن دندان, خرگوش, موش