عاطفه ناصحی - دستیار تخصصی گروه دندانپزشکی کودکان، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایران
فاطمه مظهری - دانشیار دندانپزشکی کودکان، مرکز تحقیقات دندانپزشکی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایران
رسول صاحب علم - استادیار دندانپزشکی کودکان، مرکز تحقیقات بیماری های دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایران
مجید قنبرزاده - استادیار ارتودانتیکس، مرکز تحقیقات دندانپزشکی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایران

مقدمه: نهفتگی دندان های پرمولر دوم، یک مشکل دندانپزشکی نسبتا شایع می باشد. درمان به موقع و مناسب این دندان ها جهت پیشگیری از ریسک مشکلات احتمالی نظیر اثر بر ساختمان های مجاور و نیز احتمال ایجاد پاتولوژی، حائز اهمیت است. درمان این دندان ها شامل درمان های محافظه کارانه یا مداخلات ارتودنسی و یا جراحی می باشد. گزارشات اندکی از درمان دندان های نهفته یا رویش نیافته پرمولر دوم در دسترس است. گزارش مورد: بیمار دختری دوازده ساله با چهار دندان پرمولر دوم رویش نیافته بود. در بررسی رادیوگرافی، دندان پرمولر دوم سمت راست ماگزیلا در جهت افقی باکولینگوالی و دندان های پرمولر دوم مندیبل در جهت دیستوانگولار قرار داشت. دندان های مولر دوم شیری کشیده شدند و فضانگهدار در هر دو فک گذاشته شد. هشت ماه بعد دندان های پرمولر دوم ماگزیلا و پرمولر دوم سمت راست مندیبل به صورت خود به خود رویش یافتند. در ویزیت های بعدی با توجه به بدتر شدن جهت رویشی دندان پرمولر دوم سمت چپ مندیبل، حجم استخوان پوشاننده تاج دندان و عدم رضایت بیمار و والدینش برای اکسپوژر جراحی و درمان ارتودنسی، دندان مربوطه خارج گردید. نتیجه گیری: رویکرد محافظه کارانه باید به عنوان یک گزینه درمانی غیرتهاجمی قبل از طرح ریزی درمان های جراحی یا ارتودنسی جهت درمان دندان های پرمولر دوم نهفته در نظر گرفته شود. البته در طرح ریزی درمان، در نظر گرفتن فاکتور هایی نظیر اختلالات تکاملی سایر دندان های دائمی، بهداشت دهان و میزان همکاری بیمار نیز ضروری است.

درمان محافظه کارانه, پرمولر دوم, نهفتگی