بررسی توزیع تنش در طرح های مختلف اوردنچر متکی بر سه ایمپلنت به روش اجزای محدود

مقدمه: به علت مشکلات دنچرها، امروزه اوردنچرهای متکی بر ایمپلنت رواج یافته اند. به رغم موفقیت بالای ایمپلنت، از دست رفتن ایمپلنت هنوز معضل اساسی است. افزایش نیروی وارد بر ایمپلنت فاکتور مهم تحلیل استخوان و از دست رفتن ایمپلنت می باشد. این مطالعه با آنالیز اجزای محدود اوردنچرهایی با سه ایمپلنت، به بررسی بهترین طراحی و ترکیب اتچمنت که باعث حداقل استرس در استخوان آلوئول شود، پرداخته است. مواد و روش ها: در این مطالعه به روش اجزای محدود، مدل هندسی مندیبل به کمک داده های سی تی اسکن تولید گردید و سه ایمپلنت ITI در میدلاین و محل دندان های پرمولار اول قرار گرفت. کلیه شرائط با استفاده از نرم افزار اجزای محدود شبیه سازی شد. سه طرح درمان Bar-ball، Bar و Ball جهت ساپورت اوردنچر در نظر گرفته شد. حداکثر تنش فون مایزز در سطح کلیه اتچمنت ها و استخوان ساپورت کننده با یکدیگر مقایسه شد و خمش مندیبل نیز در طرح های مختلف اتچمنت با یکدیگر مقایسه گردید. یافته ها: بیشترین میزان استرس در استخوان، اطراف گردن ایمپلنت و Thread های فوقانی بود. اتچمنت های Ball و Bar-Ball به ترتیب بیشترین و کمترین میزان استرس رانشان دادند. بیشترین میزان استرس در اتچمنت Ball در سیستم Bar-Ball دیده شد و بیشترین میزان حرکت اوردنچر در اتچمنت Bar-Ball مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد، طرح درمان Bar-Ball به بهای کاهش Stability اوردنچر، باعث کاهش انتقال استرس به استخوان اطراف ایمپلنت می شود و طرح درمان Ball به بهای افزایش استرس به استخوان اطراف ایمپلنت باعث افزایش Stability اوردنچر می شود.

Keywords:

ایمپلنت های دندانی , اوردنچر , اتچمنت , آنالیز اجزای محدود