جلیل قنبرزاده - دانشیار گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایران
حسین دشتی - استادیار گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایران
مرضیه عباسی - دندانپزشک
محمد رضا نخعی - استادیار گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایران

مقدمه:استفاده از ماده لوبریکنت در حد فاصل رزوه های بین پیچ اباتمنت و ایمپلنت به منظور کاهش احتمال شل شدن پیچ اباتمنت پیشنهاد شده است. هدف از این مطالعه مقایسه گشتاور لازم برای بازکردن پیچ در اباتمنت های یک قطعه ای و دو قطعه ای در شرایط خشک و آغشته به بزاق و پر شده از بزاقبود. مواد و روش ها:10 ایمپلنت ITI در داخل بلوک های آکریلی مانت شد. 10 اباتمنت یک قطعه ای با نیروی گشتاور 10 و20 و 35 نیوتن سانتیمتر بر روی ایمپلنت های مربوطه محکم شدند و نیروی لازم برای باز کردن آنها ثبت شد. این آزمایش در سه شرایط مختلف انجام شد: محیط خشک، آغشته کردن پیچ اباتمنت به بزاق مصنوعی و پر کردن حفره فیکسچر با بزاق مصنوعی. همین مراحل برای اباتمنت های دو قطعه ای نیز تکرار شد. نتایج توسط آزمون Repeated measure ANOVA و LSD آنالیز شدند. برای مقایسه گشتاور باز کردن اباتمنت ها با گشتاور های بستن مربوطه از آزمون One-Sample t-test استفاده شد (05/0 (α=. یافته ها:از محیط خشک به محیط آغشته به بزاق و محیط پر شده از بزاق میانگین گشتاور باز کردن اباتمنت های یک قطعه ای و دو قطعه ای به تدریج و به طور معنی داری افزایش یافت (001/0P<). هنگام استفاده از هر سه گشتاور بستن Ncm 10، 20 و 35 میانگین گشتاور لازم برای باز کردن، برای اباتمنت های یک قطعه ای بیشتر از دو قطعه ای بود (001/0P<). نتیجه گیری: در اباتمنت های یک قطعه ای و دو قطعه ای، به ترتیب آغشته شدن پیچ اباتمنت با بزاق و پرشدن حفره داخلی فیکسچر با بزاق گشتاور لازم برای باز کردن پیچ اباتمنت را افزایش می ‎دهد.

ایمپلنت دندانی, گشتاور بستن, پیچ اباتمنت, لوبریکنت