امیرحسین ذاکری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، گروه مهندسی عمران، واحد تاکستان، دانشگاه آزاد اسلامی، تاکستان، ایران
اصغر وطنی اسکوئی - دانشیار، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجائی، تهران، ایران
سعید معدنی - استادیار، گروه مهندسی عمران، واحد تاکستان، دانشگاه آزاد اسلامی، تاکستان، ایران

در این مطالعه رفتار اتصال صفحه کامپوزیتی به پروفیل های فولادی به وسیله پیچ (اتصالات پیچی) و رفتار اتصال صفحه کامپوزیتی به پروفیل های فولادی به وسیله پیچ و چسب (اتصالات ترکیبی) موردبررسی قرارگرفته است. یکی از مولفه های تاثیرگذار برای طراحی اتصالات با بست های مکانیکی (پیچ، پرچ و ...)، فاصله بست های مکانیکی از لبه اتصال است (فاصله پایانی پیچ در اتصال). در آیین نامه ها، استانداردهای فاصله بست های مکانیکی از لبه ها و فاصله بست های مکانیکی از هم آورده شده است. منظور از فاصله پایانی پیچ برای اتصالات پیچی و ترکیبی که در بالا گفته شد، فواصل در محدوده استانداردهای تعیین شده برای فاصله پیچ ها از لبه ها و پیچ ها از هم است. در این بخش از مطالعه، اتصالات پیچی و اتصالات ترکیبی با فواصل پایانی متفاوت پیچ ها از لبه های اتصالات مدل سازی شده و موردبررسی قرارگرفته است. نتایج، تاثیر اساسی فاصله پایانی پیچ از لبه های اتصال بر مقاومت و مکانیسم شکست اتصالات پیچی را نشان داد. در اتصالات ترکیبی، برخلاف اتصالات پیچی، فاصله پایانی پیچ در راستای نیرو و عمود بر راستای نیرو، تاثیر جزئی بر مقاومت و مکانیسم شکست اتصال داشته است.یکی دیگر از موضوعاتی که در این مطالعه مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته است، تاثیر افزایش طول هم پوشانی المان های اتصال برافزایش مقاومت اتصال بوده است. جهت بررسی تاثیر طول هم پوشانی بر مقاومت اتصالات، اتصالات ترکیبی با پیکربندی یکسان و طول هم پوشانی متفاوت المان های اتصال، مدل سازی شده است. نتایج، رابطه مستقیم بین افزایش طول هم پوشانی و افزایش مقاومت در اتصال را نشان داد. درنهایت معیار مناسب طراحی اتصالات ترکیبی ارائه شده است.

اتصالات پیچی, اتصالات ترکیبی (پیچی و چسبی), مکانیسم شکست اتصالات, کامپوزیت ها, طول هم پوشانی المان های اتصال