مرتضی ترخان - دانشیار گروه روان شناسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

هدف این پژوهش، مطالعه اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی (DBT) بر تن انگاره و باورهای غیرمنطقی زنان مبتلا به سرطان پستان می باشد. روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بوده است. با استفاده از پرسشنامه های باورهای غیرمنطقی جونز و تن انگاره سوئوتر و گارسیا 30 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان که از باورهای غیرمنطقی بالا و از تن-انگاره پایین برخوردار بودند، به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایشی و کنترل(15 نفر در هر گروه) به طور تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایشی 8 جلسه (هفته ای یک تا دو جلسه) فنون DBT را براساس بسته آموزشی لینهان دریافت نمود و گروه کنترل، آموزشی در این زمینه دریافت نکرد. پس از اجرای مداخله، مجددا باورهای غیرمنطقی و تن انگاره گروه آزمایش و کنترل مورد اندازه گیری قرار گرفت. از تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) برای تحلیل داده ها استفاده شد. F محاسبه شده برای فرضیه اصلی و فرضیه های فرعی تفاوت معنادار را در رابطه با متغیرهای مورد مطالعه در هر دو گروه را نشان داد. این پژوهش در همسویی با نتایج پژوهش های مشابه مبین این واقعیت است، روش DBT نقش موثری در افزایش تن انگاره و کاهش باورهای غیرمنطقی زنان مبتلا به سرطان پستان دارد

رفتاردرمانی دیالکتیکی, تن انگاره, باورهای غیرمنطقی