بررسی کارکردهای نام آوا در هشت کتاب سپهری
Publish place: Journal of Letter & language، Vol: 19، Issue: 40
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 456
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLL-19-40_002
تاریخ نمایه سازی: 19 تیر 1398
Abstract:
زبان در اصل، نظامی ذهنی است که به صورت ابزاری-آوایی ظاهر می شود و عمده ترین نقش آن، ارتباط و انتقال معانی از یک فرد به دیگری است. افراد با بهکارگرفتن قاعده های زبان و تولید رشته های گوناگونی از واژه ها، با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. از همینرو، به روشنی پیداست که زبان به میزان زیادی با زندگی انسان - یعنی با فعالیت های ذهنی و حرکتی او- آمیخته و از آغاز تا پایان زندگی با او همراه است. پژوهش پیشرو، درخصوص کارکرد نام آوا در اشعار سهراب سپهری است و دستاورد علمی این تحقیق، حاکی از این مطلب است که میزان استفاده از نام آوا در زبان شعری وی بسیار چشم گیر است و این مقوله، در سرودههای او عینیت داشته و ملموس و محسوس است. از آنجایی که سهراب، نقاشی است شاعر، این رویکرد درخصوص زبان شعری وی، بیش از دیگران صدق میکند؛ لذا نامآوا، از برجستهترین ابزارهای شعری اوست که در دریافت متن به خواننده کمک شایانی میکند. بنیان نظری این تحقیق، برپایه نظریات اتویسپرسن و دیگر زبانشناسانیست که به آراءشان در این زمینه، در کتاب فرهنگ نامآوایی فارسی بهاجمال اشاره رفته است. زبانشناسانی چون اوتویسپرسن، هر لفظی را که میان لفظ و معنای آن رابطهای طبیعی و ذاتی وجود داشته باشد، نامآوا می نامند.
Keywords:
Authors
احمدرضا بیابانی
دانشجوی دکتری زبان وادبیات فارسی دانشگاه حکیم سبزواری
یحیی طالبیان
استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبایی تهران
محسن محمدی کردیانی
کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه حکیم سبزواری