تجلی خویشکاری های زن در نوحه ها و مویه های زنان شاهنامه
Publish place: Journal of Letter & language، Vol: 19، Issue: 40
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 437
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLL-19-40_003
تاریخ نمایه سازی: 19 تیر 1398
Abstract:
زن و خویشکاری های او، یکی از موضوعات مهم و دقیق مباحث اسطوره شناسی و حماسی است، به گونه ای که کارل گوستاو یونگ، زن – مادر را یکی از کهن الگوهای خود معرفی کرده است. در اساطیر ایران و جهان، زنان نقش های مختلف و متعددی دارند که بر اساس جوامع و فرهنگ های آن ها، گاهی این نقش ها با یکدیگر تفاوت دارند. خویشکاری های زنان در اساطیر، به شکل خویشکاری های الهه ها و ایزدبانوان به منصه ظهور در می آید و در حماسه ها به صورت اعمالی که از زنانی شاخص سر می زند. تاثیر نقش ایزدبانوان بر زنان حماسی گاه مستقیم و گاه غیرمستقیم و ضمنی است. یکی از راه های نمود خویشکاری های زنان در حماسه ها، رفتار و کردار آنان در مصیبت ها و سوگواری هایشان است. در جستار حاضر با روشی تحلیلی- توصیفی و بررسی مویه ها و سوگواری های برخی از زنان شاخص شاهنامه؛ یعنی تهمینه، فرنگیس، جریره، کتایون و دخترانش به پاره ای از نقش های زن از جمله، نصیحتگری، شفقت و مهربانی، زایش، ستیزه با دشمن، برکت بخشی و بخشندگی، پرورش و ... دست می یابیم که این نقش ها از مهم ترین خویشکاری های الهه های مادر و کهن الگوی زن است.
Keywords:
Authors
زهرا جمشیدی
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی گرایش حماسی دانشگاه ارومیه
فاطمه مدرسی
استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ارومیه
رحیم کوشش
استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ارومیه