هایده راستگو - دانشجوی زبان و ادبیات فارسی- ادبیات عرفانی،دانشگاه آزاد کرج

شناخت هستی، در هر زمان و دوره ای مورد توجه شاعران و اندیشمندان اسلامی و غیر اسلامی بوده است. هستی شناسی یا آنتولوژی، علمی است که شاعران کلاسیک و معاصر به این امر پرداختهاند. نیما، شاعر عصر مشروطه با عینیت خویش نسبت به انسان و طبیعت، شاعر اجتماعی لقب گرفته است. شاعران برجسته ای چون عطار، سنایی و مولانا، هر یک به نوعی در اشعارشان از نظام فلسفی افلاطون یا نوافلاطونیان تاثیر پذیرفته اند و آن را با اشعار خویش آمیخته اند. افلوطین بر آن است عالم معقول از سه اصل احد، عقل و نفس تشکیل شده است و این سه مقوله با هستی ارتباط دارد. از آنجایی که نیما فلسفه خوانده است و گاهی در اشعارش از مولانا با دیدگاه دیگر تاثیر پذیرفته است، به نظر نگارنده، ممکن است این تاثیرپذیری نیما از مولوی همان تفکر مولانا و نوافلاطونی باشد. این مقاله با ارائه شواهدی سعی دارد شاعری چون نیما یوشیج را مورد بررسی قرار دهد و دیدگاه نوافلاطونی را در تفکر این شاعر بازنمایی کند.

هستی، نیما، فلوطین، انسان، شعر معاصر