تشویق به علم آموزی در اشعار حافظ ابراهیم

پس از پیوند فرهنگی بین شرق و غرب در قرن هجدهم، اغراض و مضامین شعری دچار تحولات و دگرگونی شد. شعر از یک حالت بسته و منحصر به طبقه و گروه خاص بیرون آمد و در خدمت ملت و اهداف ملی قرار گرفت و شعر وسیله ای برای بیان آلام و دردهای جامعه شد. بنابراین موضوعات اجتماعی که در راس آنها جهل و بیسوادی قرار داشت، در شعر به تصویر درآمد و شاعرانی چون حافظ ابراهیم که در این موضوعات اجتماعی احساس مسوولیت می کردند، مردم را به علم آموزی تشویق کردند تا جامعه شان را از این معضلات بزرگ اجتماعی نجات دهند و به پیشرفت و تعالی برسانند. حافظ ابراهیم، هنرمندانه سعی کرد با ابزار اثرگذار شعر، سران حاکم و افکار عمومی را به این موضوع بسیار مهم سوق دهد و عالمانه چون طبیبی دلسوز علتهای بیماری فرهنگی و عقب ماندگی مردم خویش را تبیین نماید و به دنبال نوشدارویی جهت درمان آن باشد.

Keywords:

ادبیات عرب , حافظ ابراهیم , علم آموزی , مصر.