فاطمه کرمانی راد - دانشجوی کارشناسی ارشدزبان وادبیات فارسی، رفسنجان -دانشگاه ولیعصر(عج) –دانشکده ادبیات و علوم انسانی- گروه زبان و ادبیات فارسی
رویین تن فرهمند - عضو هیات علمی، رفسنجان -دانشگاه ولیعصر(عج) –دانشکده ادبیات و علوم انسانی- گروه زبان و ادبیات فارسی

مقاله ی حاضر چگونگی تعلیم اخلاص در اشعار ریاستیزی و قلندری حافظ را بررسی میکند.اخلاص به معنی پاک شدن و سالم گشتن از آمیختگی است و در آموزهای دینی، مهذب کردن نیت از غیر خدا و انجام دادن عمل تنها برای خدا که موجب پاکیزگی اندیشه ها، و رفتارهای افراد جامعه میشود. رذیلت مقابل فضیلت اخلاص ریاست که موجب باطل شدن عمل عبادیست.دیوان حافظ آیینه ایی تمام نما از بازتاب نابهنجاری ها و کاستی های اجتماعی است که تظاهر، مردم فریبی و ریاکاری های گروه های اجتماعی را به نقد میکشد و بیان طنز امیز آنها را به باد استهزا میگیرد و ما را به اندیشه وا میدارد و اخلاص و یکرنگی را به ما می آموزد.ریاستیزی حافظ نسبت به تصوف جامعه ی حاضر و زاهدان و محتسبان دستگاه سیاست نمایانگر مشرب پاک خواجه واخلاص او، و تلاش فراوان در تعلیم این فضیلت اخلاقی میباشد . مقاله ی حاضر تلاش میکند با بررسی اشعار ریاستیزی حافظ ، تعلیم اخلاص در اینگونه اشعار ریاستیزی را بررسی کند.

تعلیم اخلاص ، حافظ،طنز، غزل ریاستیزی و قلندری