زیبا وردی پسندی - کارشناس ارشد تاریخ، دانشگاه علوم و تحقیقات تهران

طنزحس مسوولیت پذیری درافراد باهوش است، آن ها مسوولیت پذیرهستند،حقایق در پرده را با چشمان تیزبین خود می بینند، آن را در کلام خود باز می شناسانند و بین اندیشه های افراد تضاد عمیقی به وجود می آورند. تضادی که با کمیتفکر، واقعیتها را می نمایاند. آن ها با این تضاد احساس ناراحتی و سردرگمی نمی کنند؛ چرا که به واقعیتهای بیان شده ای میرسند، که کم تر به آن فکر کرده اند و یا جرات بیان آن را نداشته اند. روشنگری که در طنز وجود دارد از نوع هجو و هزل نیست که با هتاکی و الفاظ رکیک همراه باشد، بلکه درلفافه سخن گفتن و با اندیشیدن توام است که انسان را به فکر فرو برده و باعث آگاهی و بیداری وجدان میشود. در طنز همیشه یک وقار و متانت دیده میشود که درهزل یا هجو نیست. آن ها –هجو و هزل- از یک کالم سطحی برخوردار هست. اساس طنز و هجو و هزل، بر خنده استوار میباشد اما خنده های هجو و هزل تنها فراغت افزایی است، هزل و هجو بیشتر جنبه ی روزمرگی با خود به همراه دارند که کمتر هدفی را دنبال میکنند در حالی که خنده یهای طنز، همیشه با افسوس و دریغ همراه است ودر تفکر به روی انسان باز میشود. انسان در این نوع نوشتار دردمندانه میخندند ولیکن خنده ی تلخ او از گریه غم انگیز تر است .

طنز، هجو، هزل، خنده