حجت اله جعفری - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه قم
بهاءالدین اسکندی - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه قم

زندگی ادبی احمد محمود همچون هر نویسنده ی توانمندی تحولاتی را تجربه کرده است. در آغاز متاثر است از کسانی چون صادق هدایت و چوبک، با داستانهایی که از رگه های ناتورالیستی و حتی افکاری شبه اگزیستانسیالیستی به دور نیست. سپس به گونه ای رئالیسم اجتماعی روی می آورد و میکوشد واقعیات جامعه ای را که با گوشت و پوست خود تجربه کرده است، از منظری کم و بیش جامعه شناختی به تصویر کشد و سرانجام در دوره ی سوم، خلاقیت جدیدی را به نمایش میگذارد و دنیایی را به تصویر میکشد که عکس برداری صرف واقعیت نیست و نسبت به حوزه ی واقعیت از استقلالی نسبی برخوردار است. رمان همسایه ها محصول دوره ی دوم حیات ادبی محمود است، رمانی که در طی زندگی لایه های پایین جامعه در سالهای پر تلاطم 1328 تا 1331 در نمایی رئالیستی به نمایش در می آید. این مقاله کوششی است در بازکاوی دوباره این داستان با نگاهی به جنبه های مختلف آن از دیدگاه مکتب رئالیسم.

رئالیسم، احمدمحمود، همسایه ها، ادبیات داستانی