استفاده از GIS در مکان یابی فضای سبز شهری به روش VIKOR (منطقه مورد مطالعه: شهرستان محمودآباد)

در سال های اخیر پدیده شهرنشینی همواره در حال گسترش بوده است. این امر باعث تغییر کاربری های زمین های غیرمسکونی حاشیه شهرها به بافت مسکونی، تراکم جمعیتی بیشتر و نیز گسترش بافت شهرهای کشور شده است. پارک ها و فضای سبز شهری از جمله کاربری هایی است که توزیع و پراکنش آن در سطح شهر اهمیت زیادی دارد. تحلیل مکان مناسب و نحوه توزیع جغرافیایی فضای سبز شهری در توسعه و آینده شهر بسیار مهم است. تحقیق حاضر تلاشی از بکارگیری سیستم اطلاعات جغرافیایی در طراحی شهری با توجه به مقوله مکان یابی است. امروزه در کنار سیستم های اطلاعات جغرافیایی، سیستم های تصمیم گیری چند معیاره به طور گسترده ای برای حل مسائل فضایی به کار گرفته می شوند. در این تحقیق تلاش شده است ضمن تدوین بانک جامع اطلاعات مکانی پارک ها و فضای سبز شهر محمودآباد، وضعیت دسترسی تمامی مناطق شهر بر طبق استانداردهای موجود بررسی و پس از تعیین مناطقی که از این نظر کمبود داشته و با در نظر گرفتن ساری عوامل شهری موثر در مکان یابی، با ارائه الگویی مناسب، توزیع بهینه فضای سبز در شهر محمودآباد را برآورد کرده و مکان های مناسب جهت احداث فضای سبز شهری جدید را مشخص نماییم. در این ارتباط معیارهای انتخاب مکان بهینه جهت ایجاد فضای سبز شهری مورد مقایسه قرار گرفته و به صورت فازی وزن دهی شدند و سپس این اوزان به عنوان وزن معیارها در مدل وزن دهی سلسله مراتبی (AHP) مورد استفاده قرار گرفتند. در نهایت با استفاده از روش ویکور (VIKOR)، به اولویت بندی مکانی پرداخته شد.

Keywords:

سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) , فضای سبز شهری , مکان یابی , مدل سلسله مراتبی (AHP) , مدل ویکور (VIKOR)