پناهندگی سیاسی در دوره ی صفویه؛ با تکیه بر پناهندگی الامه تکلو به امپراتوری عثمانی
عنوان مقاله: پناهندگی سیاسی در دوره ی صفویه؛ با تکیه بر پناهندگی الامه تکلو به امپراتوری عثمانی
شناسه ملی مقاله: JR_HII-24-23_001
منتشر شده در شماره 23 دوره 24 فصل در سال 1393
شناسه ملی مقاله: JR_HII-24-23_001
منتشر شده در شماره 23 دوره 24 فصل در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:
سید هاشم آقاجری
محمدحسن رازنهان
هادی بیاتی
خلاصه مقاله:
سید هاشم آقاجری
محمدحسن رازنهان
هادی بیاتی
هدف این مقاله بررسی و تحلیل زمینهها و علل شورش و پناهندگی الامه تکلو به دولت عثمانی و تاثیری است که این پناهندگی در روابط دولت صفوی با عثمانیان داشت. یافتههای پژوهش نشان می دهد که این شورش که از سنخ کشمکش های نخبگان بر سر قدرت سیاسی بود، در سال 937 ه.ق، در ایالت آذربایجان به وقوع پیوست و با حمله ی الامه تکلو به دارالسلطنه ی تبریز و غارت آنجا آغاز شد. پس از آن، الامه چون نتوانست نیروی لازم برای جنگ با شاه طهماسب را فراهم کند، درصدد همکاری با عثمانیان برآمد و از ترس پادشاه ایران و برای دریافت کمک، به سلطان سلیمان عثمانی پناهنده شد و او را به حمله به ایران تحریک کرد. در بروز شورش و پناهندگی الامه تکلو، تضادهای داخلی حکومت، قدرت طلبی و انگیزههای شخصی او، شیوه ی خشن شاه طهماسب در برخورد با طایفه ی تکلو و نیز تاثیر سیاست خارجی کشور عثمانی برای به دست آوردن اهرم فشار برای به چالش کشیدن دولت مقابل را نمیتوانیم نادیده بگیریم. این پناهندگی موجب وقوع اولین دوره ی جنگ های چهارگانه ی ایران و عثمانی، تضعیف نیروی کارآمد و نخبگان سیاسی قبیله ی تکلو در ساختار قدرت صفویان، ازدست رفتن بغداد و تصرف آن به دست عثمانیان، خدشهدار شدن مقام قداست و پادشاهی و ویرانی گسترده در غرب ایران شد.
کلمات کلیدی: شاه طهماسب, سلطان سلیمان, الامه سلطان, عثمانیان, تکلوها
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/895398/