تحلیلی بر ضرورت استفاده از مدل فیزیکی در آموزش دروس سازه ای بر اساس مدل یادگیری بلوم (مطالعه موردی: درس سیستمهای ساختمانی دانشجویان معماری دانشگاه تهران)

مدل سازی یکی از فنون ذهنی بشر است که نه­تنها برای اهداف علمی، بلکه برای انجام امور روزمره بشر به­ دفعات مورد استفاده قرار گرفته است. در این روش دانشجویان با­توجه­به دانش سازه­ای به آزمون آموخته­ها و تجربیات خود می­پردازند و آشنایی با ساختارها و سیستمهای ساختمانی به­صورت عملی و تجربی از مهم­ترین ویژگیهای این سیستم است. در این پژوهش سعی بر آن است تا با استفاده از مدل یادگیری بلوم، در آموزش درس سیستمهای ساختمانی در مقطع کارشناسی معماری دانشگاه تهران به ارتقای میزان یادگیری مفاهیم سازه­­ای در دانشجویان معماری بپردازد. روش تحقیق به­کار­گرفته­شده در این مقاله، روش تحقیقات کاربردی و بر اساس خصوصیت موضوع روش توصیفی است. نتایج حاصل از پروژه­های ارائه­شده دانشجویان مبین این امر است که مطابق مدل یادگیری بلوم، مدل سازه­ای فیزیکی شیوه­ای مناسب در شناخت رفتار سازه­ای است و شرایط لازم برای یادگیری و آزمودن آموخته­های دانشجویان فراهم می­­شود.

Keywords:

آموزش طراحی سازه ای , سازه باز شونده و جمع شونده , معماری قابل حمل , قیچی سان , مدل یادگیری بلوم