مهسا گل محمدی - انشجوی کارشناسی ارشد، الف) دانشکده مهندسی پلیمر و رنگ، ب) پژوهشکده رنگ و پلیمر، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
علی اصغر صباغ الوانی - دانشیار، پژوهشکده رنگ و پلیمر، دانشگاه صنعتی امیرکبیر،
حسن سامعی - استاد پژوهشگر، پژوهشکده رنگ و پلیمر، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
رضا سلیمی - استاد پژوهشگر، پژوهشکده رنگ و پلیمر، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

صنعت نساجی یکی از صنایعی است که پساب آن ها به عنوان یکی از بزرگ ترین مخاطرات محیط زیست شناخته می شود. پساب این صنعت حاوی مقدار زیادی ماده رنگزا ، مواد شیمیایی و فلزات سنگین استکه برای سلامتی انسان و محیط زیست خطرناک هستند. انعقاد، روش زیستیو اکسایش پیشرفتهازجمله روش های کاربردی هستند که در تصفیه پساب ها مورداستفاده قرار می گیرند. سازوکار اصلی فرآیندهای اکسایش پیشرفته بر پایه تولید رادیکال هیدروکسیل است که این رادیکال ها قادرند ترکیبات مقاوم در برابر اکسایش را تخریب کنند. همچنین، استفاده از نیمه رساناهایی با شکاف انرژی مناسب که بتوانند پاسخ خوبی در برابر تهییج نور مرئی از خود نشان دهند به بهبود این فرآیند کمک شایانی می کند. از طرفی، اکسید گرافن کاهش یافته برای بهبود خواص فوتوکاتالیستی و درنتیجه بهبود حرکت الکترون ها به کار گرفته می شوند. لذا، همراهی این دو ماده در کامپوزیت، بازده عملکرد فوتوکاتالیستی را به میزان قابل توجهی افزایش داده و سبب ایجاد خواص جذب بالا و رسانایی شده که این امر سبب می شود، تخریب نوری آلودگی ها به مقدار به سزایی تسهیل گردد. حال، قرارگیری این مواد در غشا پلیمری، ضمن بهبود فرآیند فوتوکاتالیستی از ورود ذرات کاتالیزورنوری به داخل پساب تصفیه شده نیز ممانعت به عمل می آورد.

اکسید گرافن احیاشده, کاتالیزورنوری, تخریب ماده رنگزا , غشا پلیمری