رسول آزادی - دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، دانشگاه تبریز
وجیهه جوانی - استادیار مدیریت ورزشی، دانشگاه تبریز

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثر مسئولیت پذیری اجتماعی بر برند شخصی ورزشکاران با نقش میانجی شهرت و دلبستگی به برند انجام شده است. دانشجویان و دانش آموختگان تربیت بدنی کشور جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند که 207 نفر از آن ها، ازطریق پرسش نامه آنلاین محقق ساخته و با استفاده از نمونه گیری دردسترس در گروه های ورزشی شبکه های اجتماعی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و نتایج آن با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری ازطریق نرم افزار ایموس محاسبه شد و مدل نهایی ارائه شد. پایایی کلی پرسش نامه (مسئولیت پذیری اجتماعی، برند شخصی، شهرت برند و دلبستگی به برند) با استفاده از روش آلفای کرونباخ، 95 درصد محاسبه شد. همچنین، برای محاسبه روایی ابزار از روایی سازه با کاربرد تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد که نتایج بیانگر روابودن ابزار پژوهش بود. نتایج حاکی از برازش مناسب مدل مبنی بر تاثیر تمامی مسیرهای مدل پیشنهادی پژوهش است. دراین بین نیز بیشترین میزان اثر مربوط به میزان اثر مسئولیت پذیری اجتماعی بر شهرت برند (77 درصد) و شهرت برند بر برند شخصی (76 درصد) است و پس از آن مسئولیت پذیری اجتماعی بر دلبستگی به برند با 56 درصد قرار دارد. دلبستگی به برند بر برند شخصی نیز با 17 درصد پایین ترین میزان اثر را دارد. با توجه به یافته های پژوهش می توان بیان کرد که فعالیت ورزشکاران در حیطه مسئولیت های اجتماعی یکی از عواملی است که می تواند آن ها را نزد هواداران به یک برند مشهور تبدیل کند و دلبستگی هواداران به برند شخصی ورزشکار را افزیش دهد و از این راه فوایدی را عاید جامعه و خود ورزشکار کند.

برند شخصی, مسئولیت پذیری اجتماعی, شهرت برند, دلبستگی به برند