اثر هوش هیجانی بر راهبردهای مدیریت تعارض با نقش تعدیل کننده مهارت های ارتباطی در بازیکنان لیگ برتر راگبی بانوان ایران

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر هوش هیجانی بر راهبردهای مدیریت تعارض با نقش تعدیل کننده مهارت های ارتباطی در بازیکنان لیگ برتر راگبی بانوان ایران بود. روش پژوهش به صورت توصیفی- پیمایشی بود. جامعه آماری همه بازیکنان لیگ برتر راگبی بانوان ایران در سال 1395 به تعداد 116 نفر بودند. جامعه آماری به روش تمام شمار به عنوان نمونه درنظر گرفته شد. ابزار پژوهش پرسش نامه های استاندارد هوش هیجانی شرینگ (1998)، مهارت های ارتباطی بارتون (1990) و راهبردهای مدیریت تعارض رابینز (1994) بودند. تجزیه وتحلیل اطلاعات به کمک روش مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد روش حداقل مربعات جزئی و نرم افزار اسمارت پی.ال.اس.، در دو بخش مدل اندازه گیری و بخش ساختاری انجام شد. نتایج نشان داد که هوش هیجانی بر مهارت های ارتباطی اثر مستقیم، منفی و معناداری دارد. هوش هیجانی بر راهبردهای مدیریت تعارض اثر مستقیم و معناداری دارد. مهارت ارتباطی بر راهبرد تعارض راه حل مداری اثر مستقیم، مثبت و معناداری دارد و درنهایت، هوش هیجانی بر راهبرد تعارض راه حل مداری ازطریق مهارت ارتباطی اثر غیرمستقیم، منفی و معناداری دارد. توصیه می شود که آموزش به کارگیری مهارت ارتباطی و هوش هیجانی توسط بازیکنان راگبی بانوان، برای حل موقعیت های تعارضی در دستور کار مربیان و سایر مسئولان راگبی قرار گیرد.

Keywords:

هوش هیجانی , تعارض , مهارت های ارتباطی , راگبی