تعیین و اولویت گذاری مشخصه های ارزیابی اثربخشی مدیریت دانش سازمانی با رویکردفرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی در مراکز تحقیقاتی

هدف از مطالعه حاضر ارائه مدلی جهت اندازهگیری اثربخشی مدیریت دانش در مراکز تحقیقاتی می باشد. 37 زیر مشخصه مدل - که همان شاخصهای موثر بر سنجش میزان اثربخشی مدیریت دانش هستند- در شش طبقه: منابع انسانی، مدیریت- ساختار، خلق و جمع آوری دانش، حفظ و بقاء دانش، انتقال دانش و در نهایت بهکارگیری و بهروزرسانی دانش- بر اساس مطالعه تحقیقات و مقالات مرتبط و نظر متخصصین و خبرگان مدیریت دانش استخراج و به کمک فرآیند تحلیل سلسله مراتبی وزن دهی شدهاند. از آنجا که افراد در قضاوت- های خود از زبان طبیعی استفاده می کنند و قضاوت آنها غالباً ذهنی است در نتیجه برای کاهش ابهام موجود در این قضاوتها از طیفهای کلامی بهرهگیری شده است. به عبارتی این پژوهش به دنبال بهبود کیفیت در اولویت گذاری مشخصه های ارزیابی اثربخشی مدیریت دانش در شرایط فازی است. از اینرو یک متدولوژی بر مبنای فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی توسعه یافته پیشنهاد شده است. ترتیب اهمیت طبقات مذکور با توجه به روش فازی به این صورت حاصل شدهاند: منابع انسانی، انتقال دانش، مدیریت- ساختار، بهکارگیری و بهروز رسانی دانش، خلق و جمع آوری دانش و در نهایت حفظ و بقاء دانش. در خاتمه مدل مذکور به طور موردی برای ارزیابی پنج مرکز تحقیقاتی از نظر اثربخشی مدیریت دانش اجرا شده است.

Keywords:

مدیریت دانش , فرآیند تحلیل سلسله مراتبی , اثربخشی , سازمان , مدلسازی , منطق فازی