محسن محمدی - کارشناس ارشد علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، ایران
حسن محمدی عمارت - استادیار گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، ایران
محمود قزاقی - مربی پژوهشکده دام های خاص، دانشگاه زابل، ایران
وحید محمدی - استادیار گروه بیماری های درونی و کلینیکال پاتولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران

این پژوهش، با هدف ارزیابی اثر سطوح مختلف پروبیوتیک و تنش گرمایی بر عملکرد، خصوصیات لاشه و برخی پارامترهای خونی در جوجه­های گوشتی انجام شد. تعداد 192 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس- 308 در قالب طرح کاملا تصادفی و به روش فاکتوریل 2×3 شامل 2 سطح (شرایط طبیعی و تنش گرمایی) و 3 سطح پروبیوتیک پروتکسین (صفر، 150 و 250 میلی گرم در کیلوگرم) و هر تیمار شامل چهار تکرار استفاده و مورد استفاده قرار گرفتند. طی هفته سوم با افزایش خطی در مصرف خوراک روزانه با افزودن سطوح مختلف پروبیوتیک و تفاوت آن ها با مصرف خوراک روزانه برای گروه شاهد، معنی داری نبود.  افزودن سطوح مختلف پروبیوتیک و شرایط پرورشی اثر معنی داری بر افزایش وزن نسبی اجزای لاشه اندازه گیری شده در سن 42 روزگی نداشتند، وزن نسبی قلب در پرندگانی که در شرایط تنش گرمایی پرورش یافته بودند، به طور معنی داری نسبت به گروه پرورش یافته در شرایط نرمال، کاهش یافته بود (05/0P<). مکمل کردن جیره جوجه های گوشتی با 150 میلی­گرم پروبیوتیک سطح کلسترول سرم را به طور معنی داری نسبت به سطح صفر پروبیوتیک کاهش داده بود. سطح متابولیت های لیپیدی به جزء لیپوپروتئین با چگالی زیاد در پرندگان تحت تنش گرمایی نسبت به پرندگان پرورش یافته در دمای شرایط طبیعی، بالاتر بود. با توجه به نتایج حاصله از این پژوهش، می توان بیان کرد که استفاده پروبیوتیک ها در شرایط تنش گرمایی نسبت به شرایط شرایط طبیعی پرورش اثرات مفیدتر و مثبت تری بر عملکرد جوجه های گوشتی و همچنین، کاهش سطح (150 میلی گرم) متابولیت های کلسترول در جوجه های گوشتی دارد. 

پروبیوتیک, تنش گرمایی, جوجه گوشتی, عملکرد