عدالت محوری اهل بیت (ع) در مواجهه با پیروان سایر ادیان

حضرات معصومین (ع) عدل را به عنوان یکی از مشخصه های بارز صاحبان امر معرفی کرده و کارکرد ویژه ی آن را نیز قرار دادن هر چیزی در جای خود دانسته اند، بر این اساس تردیدی برای پذیرش گستره ی عدل در تمامی دوایر و ابعاد زندگی اهل بیت (ع) و سامان یافتن امور مختلف در جایگاه حقیقی خویش باقی نمی ماند. در حوزه تعاملات و رفتارهای اجتماعی، به مدد تحلیل و توصیف داده های تاریخی و حدیثی معتبر می توان بخشی از سیره و سنت اهل بیت (ع) که به هنگام مواجهه با پیروان سایر ادیان رقم خورده است را به تحلیل دراورد و مبنای رفتارهای گوناگون ایشان در قبال متدینان دیگر ادیان را فهمید و آنگاه به این سوال پاسخ داد که آیا مواضع مختلف ائمه اطهار (ع) در قبال متشرعان سایر ادیان تحت نظامی واحد مجتمع می گردد اگر چنین است ماهیت آن چیست و اجزای آن کدم اند درنگ در سیره ی رفتاری و گفتاری اهل بیت (ع) به هنگام مواجهه ی با پیروان دیگر ادیان حکایت از غالب بودن رویکرد عدالت مدار از سوی ایشان دارد. رویکردی که در بستر آن، می توان نگاه های جزیی تری را بازشناخت که هر کدام به فراخور موقعیتی خاص و با توجه به عملکرد غیر مسلمانان تجلی می نموده است؛ حق مداری به وقت ادای حقوق صاحبان حق، رافت مداری در رعایت احوال اقشار آسیب پذیر ایشان، تعامل مداری و رفت و آمد با غیر مسلمانان به عنوان شهروندانی در جامعه ی اسلامی، حدود مداری در تنبیه افراد طاغی و مجرم، برهان مداری به وقت رویارویی با جویندگان حق از ایشان و البته این در حالی بود که مطابق مبانی قرآنی دو رویکرد ذلت مداری و ادب محوری بر انواع مواجهه های گوناگون با غیر متدینان به اسلام سایه افکنده بود.

Keywords:

اهل بیت(ع) , رویکرد , عدالت محوری , پیروان ادیان