محمدمهدی باقری - دانشجوی کارشناسی روانشناسی،دانشکده روانشناسی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)،ایران

هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر افسردگی مادران دارای کودکان کم توان ذهنی بوده است.جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه مادران مراکز آموزش کودکان کم توان ذهنی شهر اصفهان بوده است. نمونه آماری: از میانمادران دارای فرزند کم توان ذهنی، به صورت در دسترس تعداد 30 نفر که شرایط لازم را داشتند انتخاب شدند. داشتن حداقلیک فرزند کم توان ذهنی، استفاده نکردن از مشاوره به صورت همزمان در طی مدت برگزاری دوره درمان شناختی رفتاری،مصرف نکردن داروهای آرامبخش و ضد افسردگی بطور همزمان با شرکت در کلاسها، داشتن حداقل سواد راهنمایی از مهم ترینشرایط لازم برای شرکت در این بررسی بود. پس از انتخاب مادران مورد نظر، آنها به طور تصادفی در دو گروه 15 نفره (15 نفرگروه آزمایش با آموزش شناختی و رفتاری و 15 نفر گروه کنترل بدون آموزش شناختی-رفتاری) قرار داده شدند. روش نمونهگیری در این پژوهش به صورت خوشه ای و به صورت تصادفی میباشد. ابزار گردآوری اطلاعات مقیاس افسردگی دابسون و محمدخانی، (2004) بوده است. و از روش تحلیل کوواریانس (مانکوا) تحلیل شده است. نتایج پژوهش نشان داد که درمان شناختیرفتاری مثبت نگر بر افسردگی در مادران دارای کودک کم توان ذهنی موثر است.

افسردگی، درمان رفتاری شناختی، مثبت نگر، کم توان ذهنی