ارتباط بین اخلاق سازمانی با بهرهوری نیروی انسانی در کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان لرستان

هدف تحقیق حاضر تعیین ارتباط بین اخلاق سازمانی با بهره وری نیروی انسانی در کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان لرستان بود. روش پژوهش توصیفی وجامعه آماری آن شامل کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان لرستان بوده (N=163) که از بین آنها با استناد به جدول کرجسی و مورگان و شیوه تصادفی، 93 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد اخلاق سازمانی ویکتور و کالن (1998) و پرسشنامه استاندارد بهره وری نیروی انسانی هرسی و گلداسمیت (1980) استفاده شد. جهت تحلیل داده های تحقیق از آزمون های t تک نمونه ای و رگرسیون چندگانه استفاده شد. بر اساس نتایج بدست آمده، بین اخلاق سازمانی و بهره وری نیروی انسانی در کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان لرستان رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. همچنین، بر اساس ضرایب بتای بدست آمده حاصل از اجرای آزمون رگرسیون چندگانه، دو مولفه خودمداری (β=0.369) و خیراندیشی (β=0.213) با توجه به ضرایب بتای خود، بیشترین نقش را در پیش بینی بهره وری نیروی انسانی در کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان لرستان داشتند.

Keywords:

اخلاق سازمانی , خودمداری , خیراندیشی , بهره وری نیروی انسانی