امکان سنجی استفاده از انرژی های نو در مناطق بیابانی(مطالعه موردی: روستاهای شهرستان اسفراین)

آلودگی حاصل از سوخت های فسیلی ،بحران های سیاسی و امنیتی حاصل از استقرار صنعت نیروگاه های اتمی،هزینه های بالای طراحی و اجرای شبکه های توزیع انرژی ،هزینه های بالای نیروگاه های هسته ای و همچنین عدم امکان بهره بری از این تکنولوژی در همه نقاط دنیا باعث گردیده است که استفاده از انرژی های پاک و کم هزینه مورد توجه جهانی قرار گیرد .امکان بهره بردن از انرژی خورشیدی به عنوان یک ره آورد بسیار مساعد مورد توجه و تاکید سیاست گذاری ها قرار گرفته است . از این حیث،استان خراسان شمالی ،شهرستان اسفراین می تواند بعنوان یک مجموعه جمعیتی مناسب در عرصه روستایی بهره های فراوانی از انرژی خورشیدی در زمینه گرمایش ،مصارف خانگی و حتی صنعتی برده باشد. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیل تابش در محیط GIS ، نقشه پهنه بندی تابش کل خورشیدی در سطح 192 روستای فعال شهرستان اسفراین تولید شد. جهت ارزیابی بهتر، محدودهی مورد مطالعه در دو بخش مرکزی ، بام و صفی آباد بررسی شد. برای مشخص کردن مهمترین عامل موثر بر تابش، همبستگی دو عامل ارتفاع و ساعات آفتابی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که میزان ساعات آفتابی در مناطق جنوبی بیشتر و به سمت شمال و شمال شرق کاهش می یابد، تابش مستقیم در مناطق جنوب غربی بیشتر و به سمت شمال و شرق کاهش می یابد. همچنین میزان پتانسیل استفاده از انرژی خورشیدی در مناطق جنوبی و جنوب غربی بیشتر از سایر مناطق می باشد.

Keywords:

انرژی خورشیدی , GIS , پتانسیل سنجی , مناطق بیابانی , شهرستان اسفراین