تحلیل وضعیت اقلیمی سه پایگاه استانی میراث جهانی بیابان لوت به منظور توسعه گردشگری پایدار

مشارکت جوامع محلی در بخش گردشگری، نه تنها به نفع خود جوامع و محیط زیست آنها است، بلکه کیفیت تجربه گردشگری را بهبود میبخشد. انگیزهی رشد اقتصادی سریع باعث میشود تا پروژه های اجرایی در مناطقی که مستعد گردشگری هستند، عموما به نیروهای غیر محلی سپرده شود ولی این کار منجر به هزینه های زیست محیطی، اجتماعی و فرهنگی غیر قابل قبول در طی زمان میگردد. توسعه پایدار و مناسب در زمینه ی گردشگری آن روندی است که هم نیازهای مردم محلی را برآورده سازد و هم از نیروی انسانی خود این جوامع در این روند رو به رشد استفاده کند. یکی از گامهای اولیه برای توسعه پایدار در گردشگری شناخت وضع اقلیمی حاکم بر منطقه موجود میباشد؛ با توجه به اینکه سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در راستای توسعه پایدار گردشگری و مدیریت یکپارچه بیابان لوت سه پایگاه استانی در استانهای کرمان، خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستان ایجاد نموده است که به ترتیب در شفیع آباد استان کرمان، دهسلم استان خراسانجنوبی و نصرت آباد استان سیستان و بلوچستان مستقر میباشند، دست به بررسی و تحلیل وضعیت این سه پایگاه استانی از منظر شاخصهای اقلیمی زده ایم تا با شناخت وضع حاکم، بهترین ایستگاه از لحاظ اقلیمی را شناسایی کرده سپس با ارائه آماری از کاستیها و چالشهای پیش روی دیگر پایگاه ها از لحاظ اقلیمی، بتوانیم از اجتماعات محلی در راستای جبران این کاستیها بهره جوییم. نوع پژوهش توصیفی-تحلیلی، رویکرد حاکم بر آن کمی و از لحاظ هدف کاربردی میباشد. گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه ای مبتنی بر فیشبرداری از کتب و نشریات داخلی و خارجی بوده، همچنین داده های شاخصهای اقلیمی از سالنامه های آماری سه استان خراسانجنوبی، سیستان و بلوچستان و کرمان که توسط سازمان آمار ایران در سال 1395 انتشار یافته، مستخرج گردیده است. برای تحلیل وضعیت از روشهای تصمیم گیری چندشاخصه استفاده گردیده، که بدین منظور برای وزن دهی شاخصها از روش آنتروپی و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تاپسیس بهره برده شده است. نتایج پژوهش نشان میدهد که براساس شاخصهای اقلیمی ترتیب رتبه بندی این سه پایگاه به ترتیب بهترین وضعیت به شرح زیر میباشد: شفیع آباد، ده سلم و نصرت آباد.

Keywords:

توسعه گردشگری , محلی گرایی , لوت , اقلیم , تاپسیس.