معصومه علائی - دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان
مسعود عطارپور - دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان
شیدا لباف - دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان
حسین ادریس - دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان

در سال های اخیر، آلیاژهای منیزیم به علت شباهت خواص مکانیکی آنها به استخوان، زیست تخریب پذیری، زیست سازگاری مورد توجه محققان زیادی به عنوان ایمپلنت های ارتوپدی قرار گرفته اند. در برخی کاربردها، زیست تخریب پذیری آلیاژهای منیزیم اصلی ترین علت استفاده از آنها است و ا ین موضوع علاقه زیادی را به خود جلب کرده است. با این وجود، سرعت تخریب آلیاژهای منیزیم در محیط های فیزیولوژی بسیار بالا است و ممکن است در اثر تخریب سریع آنها عوارض جانبی مضر برای بافت مجاور ایجاد شود. بنابراین، افزایش مقاومت به خوردگی آلیاژهای منیزیم امری ضروری است. در این پژوهش، به منظور افزایش مقاومت به خوردگی آلیاژ منیزیم AZ91، پوشش کیتوسان- شیشه زیست فعال 63S؛ (63% مول (28SiO(2 درصد مول CaO و 9% مول (P(2)O(5) از طریق روش رسوب دهی الکتروفورتیک اعمال شد. مورفولوژی و خواص خوردگی پوشش کیتوسان- شیشه زیست فعال 63S ارزیابی شد. نتایج آزمون های خوردگی افزایش مقاومت به خوردگی پوشش کیتوسان- شیشه زیست فعال 63S را نسبت به زیرلایه نشان داد.

آلیاژهای منیزیم، رسوب دهی الکتروفورتیک، پوشش، کیتوسان- شیشه زیست فعال