مهرداد کریم زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های آبی دانشگاه علوم کشاورزی ومنابع طبیعی خوزستان
جواد ظهیری - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه علوم کشاورزی ومنابع طبیعی خوزستان
ولی الله نوبخت - استادیار گروه شیمی، دانشگاه شهید چمران اهواز

امروزه با توجه به تغییرات اقلیمی، مشکل تبخیر از مخازن آب به یک معضل جهانی مبدل شده است. از روش های معمول کاهش تبخیر کاربرد الکل های سنگین هگزادکانول و اکتادکانول به همراه یک حلال می باشد. در پژوهش حاضر از بریج به دلیل سازگاری با محیط زیست استفاده شد و امولوسیون های هگزادکانول + بریج، اکتادکانول + بریج وترکیب مساوی هگزادکانول با اکتادکانول +بریج تهیه گردید. ابتدا در 5 تشت تبخیر کلاس A سه نوع امولسیون ساخته شده با غلظت 5/7 (میلی گرم بر متر مربع) به همراه توپ شناور و سایه بان طی مدت 9 روز بررسی شدند. یک تشت هم به عنوان شاهد بدون استفاده از هیچ ماده ترکیبی درنظرگرفته شد. مرحله دوم و سوم آزمایش از غلظت های 11/4 و 17/1 (میلی گرم بر متر مربع) استفاده و هر کدام به مدت 2 روز تکرار شد.نتایج نشان داد که امولسیون اکتادکانول + بریج بیشترین کاهش تبخیر را میان ترکیبات شیمیایی داشته ولی نسبت به توپ شناور وسایه بان کاهش تبخیر کمتری داشته است.

امولسیون، الکل های سنگین، بریج، کاهش تبخیر، توپ شناور