پریسا فیروزی - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
حسن اصلانی - مرکز تحقیقات سلامت و محیط زیست، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
احمد اصل هاشمی - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

زمینه و هدف: استفاده از استخرهای شنا به عنوان یک مرکز ورزشی و تفریحی روز به روز عمومیت بیشتری پیدا می کند. عدم رعایت استانداردهای بهداشتی از نظر ویژگی های فیزیکوشیمیایی، میکربی و سایر پارامترهای بهداشت محیطی، می تواند این روش سالم و مفرح را به منبعی برای انتقال و شیوع انواع بیماری ها تبدیل نماید. به دلیل اهمیت حفظ راحتی، بهداشت و سلامت شناگران، این مطالعه با هدف بررسی و تحلیل وضعیت بهداشت محیطی، فیزیکوشیمیایی و میکربی استخرهای شنای شهر تبریز انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی با رویکرد توصیفی، چک لیست بازرسی آیین نامه ماده 13 استخرهای مورد مطالعه (10استخر دولتی و 22 استخر خصوصی) از واحد بهداشت محیط مرکز بهداشت شهرستان تبریز دریافت و بر طبق بازرسی های انجام شده در زمستان 95 و تابستان 96 اطلاعات مرتبط با اهداف مطالعه از چک لیست استخراج شد. آنالیز داده ها با استفاده ا نرم افزار SPSS.23، Excel و آژمون آماری کای دو (Chi-squared) انجام شد. یافته ها: میانگین تطابق پارامترهای فیزیکوشیمیایی با استانداردهای موجود در دو فصل برای استخرهای دولتی 67/5 درصد و برای استخرهای خصوصی 65 درصد بود. در بین پارامترهای فیزیکوشیمیایی کلر آزاد باقیمانده نسبت به سایر موارد میزان مطابقت کمتری با استاندارد داشت. به طور میانگین در فصل تابستان 49/5 درصد و در زمستان 28 درصد استخرهای مورد مطالعه دارای آلودگی باکتریایی بودند. نتیجه گیری: مقادیر کلر آزاد باقیمانده در قسمت استخر، جکوزی و چیلر حاکی از ضعف مدیریت و راهبردی استخرها و پتانسیل بالای بیماری زایی بوده لذا نیاز به پایش مستمر وضعیت بهداشتی استخرها و تدوین برنامه نظارتی هدفمند توسط مقامات محلی به ویژه در مورد کنترل استخرهای خصوصی، احساس می شود.

استخرهای شنا، بهداشت محیط، آب، تبریز