مرجان سید مظهری - مربی کارشناس ارشد دانشکده پرستاری آجا

مقدمه: انفارکتوس میوکارد، شایع ترین بیماری در کشورهای صنعتی بوده که با مرگ و میر بالایی همراه است. در اورژانس های پرواز 16 درصد کل اورژانس های پرواز را انفارکتوس حاد ، نیز این مشکل دومین عارضه شایع محسوب گشته، بطوریکه تا سال 2005 میوکارد تشکیل می دهد.انفارکتوس حاد میوکارد فرآیندی است که در آن قسمت هایی از عضله قلب به علت کاهش جریان خون کرونری و یا کاهش میزان اکسیژن رسانی از بین مى رود. طبق تحقیقات بعمل آمده عوامل مختلفی در ایجاد انفارکتوس حاد میوکارددخیل می باشند که هیپوکسمی، یکی از بزرگ ترین ریسک فاکتورها است. تحقیقات نشان می دهد در پروازهای با ارتفاع بالای 6000 پا، به علت کاهش فشار اتمسفر، کاهش فشار نسبی اکسیژن در آلویولها اتفاق می افتد و بدین ترتیب عرضه اکسیژن در کلیه بافت ها از جمله میوکارد با اشکال مواجه می گردد( هیپوکسی ). این در حالیست که به علت مکانیزم های جبرانی هیپوکسی، تاکی پنه و تاکیکاردی ایجاد می شود که خود نیاز اکسیژنی عضله قلب را افزایش داده، بدون اینکه در اکسیژن رسانی به عضله بهبودی حاصل شده باشد.از طرفی دیگر پرواز در ارتفاعات می تواند منجر به حوادثی نظیر اسپاسم عروقی، افزایش فشار شریان پولمونر، افزایش فشار خون و افزایش شانس آمبولی عروق کرونر گردد که خود شانس ایجاد انفارکتوس میوکارد را افزایش می دهد. نتیجه گیرى: انفارکتوس حاد میوکارد یکی از حوادث مطرح در اورژانس های پرواز است که بدلیل برخی مشکلات ناشی از پرواز ایجاد می شود. لذا ضرورتا باید با رعایت برخی راهکارها، سعی در کاستن این حوادث و زیان های وارده ناشی از آن به اورژانس پرواز نمود.

انفارکتوس میوکارد پرواز و پرستاری پرواز