آموزش مبتنی بر شایستگی در پرستاری

مقدمه: شایستگی یکی از موضوعات بحث بر انگیز در حوزه مراقبت های سلامتی است که از اهمیت زیادی در حیطه های مختلف پرستاری از جمله بالین، مدیریت وآموزش پرستاری برخوردار است. هر چند تا به حال مقالات متعددی در مورد معنای شایستگی و آموزش بر مبنای شایستگی منتشر شده است، اما مقالات آموزش مبتنی بر شایستگی در پرستاری محدود است و بیشتر مقالات درحوزه کلی تر یعنی در علوم پزشکی بحث شده است. در این مقاله سعی شده است که مفهوم شایستگی و آموزش مبتنی بر شایستگی در پرستاری مورد بحث قرار گیرد. مواد و روش ها: این مطالعه به روش مروری و با استفاده از جستجوی منظم منابع اینترنتی و کتابخانه ای در سایت های Elsevier, ProQuest, JAMA و سایر سایت های مرتبط در بین سال های 1990 تا 2012 انجام گردیده است. یافته ها: تعاریف مختلفی درارتباط با شایستگی بیان شده است، اما بطور کلی شایستگی مجموعه ای از صفات و خصوصیات که اساسی برای عملکرد کارآمد در کی حرفه است تعریف می شود. آموزش مبتنی بر شایستگی نیز از طریق یادگیری وظایف، فعالیت ها، مهارت های خاص تسلسلی و قابل نمایش که نمایشگر اعمالی است که بایستی توسط فراگیران یادگرفته و اجرا شود مشخص می گردد. در دانشکده های پرستاری که هدف، آموزش و آماده کردن پرستاران برای کار در بالین بیماران است، می توان از شایستگی، به شایستگی بالینی و از آموزش مبتنی بر شایستگی، نیز به آموزش مبتنی بر شایستگی بالینی رسید. به عقیده برخی از صاحبنظران، آموزش مبتنی بر شایستگی مبنا و فلسفه آموزش پرستاری را تشکیل می دهد. بحث و نتیجه گیری: مهم ترین تفاوت آموزش مبتنی بر شایستگی با آموزش های دیگر رویکرد شایسته محور آن می باشد. هدف آموزش شایسته محور در پرستاری، تربیت افراد شایسته وکارآمد در حیطه بالین است. که در نهایت موجب بهبود کیفیت مراقبتی، رضایتمندی بیماران و ارتقای جایگاه پرستاری در جامعه می گردد

Keywords:

شایستگی , آموزش , پرستاری , آموزش مبتنی بر شایستگی