آموزش مدل سازگاری روی برای تطابق با بیماری مزمن انسدادی ریوی

هدف: این مطالعه گزارشی از تاثیر آموزش به بیمار بر اساس مدل سازگاری روی، بر سازگاری فیزیکی و روانی اجتماعی بیماران مبتلا به بیماری های مزمن انسدادی ریوی است. شمار بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریوی کشور ترکیه همانند دیگر مناطق جهان می باشد. آموزش به بیماران می تواند به سازگاری آنها مانند سازگاری با سایر بیماری های طولانی مدت کمک کند. طراحی: این مطالعه کی طرح نیمه تجربی با مقایسه ی بین گروه مداخله و گروه کنترل می باشد.روش: 65 بیمار با بیماری مزمن انسدادی ریوی در این مطالعه شرکت کردند. یافته ها بین دسامبر 2008 تا ژانویه 2010 جمع آوری شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل استفاده از فرم ارزیابی مدل سازگاری روی و مقیاس حمایت اجتماعی دریافت شده از خانواده و دوستان بود. به گروه مداخله، آموزش شفاهی و کتبی بر اساس مدل سازگاری روی داده شد، در حالی که گروه کنترل فقط پیگیری روتین بیماری دریافت نمودند. اطلاعات با کمک آزمون زوجی T.test و آنالیز کوواریانس ANCOVA تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد، که آموزش بر طبق مدل سازگاری روی، تطابق با بیماری را طی سه بعد؛ فیزیولوژیکی، مفهوم از خود، و ایفای نقش، افزایش می دهد. به علاوه، با در نظر گرفتن چگونگی روابط بین شخصی به عنوان چهارمین بعد سازگاری روی، افزایش آماری قابل توجهی در حمایت اجتماعی از طرف دوستان مشاهده شد اما این افزایش از طرف خانواده مشاهده نگردید.نتایج: هرچه مداخله به منظور افزایش حمایت از سوی افراد به خصوص از طرف خانواده، بیشتر شود مزیت استفاده از مدل سازگاری روی برای آموزش بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریوی افزایش می یابد و این امر سازگاری بیماران را با بیماری افزایش خواهد داد.

Keywords:

بیماری مزمن انسدادی ریوی , پرستاران , پرستاری , مدل سازگاری روی , ترکیه