معصومه حاجی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری نظامی، ایران، تهران، دانشگاه علوم پزشکی آجا، دانشکده پرستاری
شهلا علیاری - استادیار، ایران، تهران، دانشگاه علوم پزشکی آجا، دانشکده پرستاری، گروه پرستاری بهداشت مادران و نوزادان

مقدمه: شبیه سازی یکی از انواع روش های آموزشی می باشد که از اوایل سال 1900 میلادی به عنوان روشی برای آموزش و کارآموزی مورد استفاده قرار گرفته است. شبیه سازی، نسخه ای از بعضی وسایل حقیقی یا موقعیت های کاری است که تلاش دارد بعضی جنبه های رفتاری در سیستم فیزیکی یا انتزاعی را بوسیله رفتار سیستم دیگری نمایش دهد.مواد وروش ها: مقاله حاضر، یک مقاله مروری می باشد که با استفاده از منابع الکترونیکی، مقالات ایندکس شده در مدلاین و پاب مد Pub Med-MED LINE و پژوهش های مرتبط از سال 2000 تا 2011 تدوین شده است یافت هها: شبیه سازی شکل دقی قتر فعالیت ایفای نقش است که بازی های جنگی، کامپیوتری و شبیه سازی های پرواز و... را شاملمی شود. هدف اصلی از کاربرد شبیه سازی در مراقبت های بهداشتی، آماده سازی دانشجویان برای مواجهه با موقعیت های بالینی است که امنیت بیمار را افزایش، خطاها را کاهش و قضاوت های بالینی پرستاران را بهبود می بخشد. از آنجایی که شبیه سازی عناصری از واقعیت و واقع گرایی را در تدریس وارد می ک ند تجربه هایی را در اختیار یادگیرندگان باقی می گذارد که شاید در زندگی واقعی تنها با تحمل پیامدهای سخت و دشوار بتوان به آنها دست یافت. پس با در نظر گرفتن صرفه جویی در زمان و حذف اجزای غیر ضروری در آموزش متوجه می شویم که شبیه سازی ها ابزار بسیار توانمندی برای معلمین محسوب می شوند و به همین علت امروزه در آموزش، مطالعات تجاری، اقتصادی، بازار بورس، علوم سیاسی و حتی در پزشکی و تشخیص بیماری ها کاربرد فراوان دارند. این مقاله با هدف تاثیر شبیه سازی در آموزش تنظیم گردیده است که به جزییات آن در اصل مقاله اشاره می گردد. نتیجه گیری: شبیه سازی منجر به تغییر نگرش در یادگیرنده، آمادگی برای یادگیری نقش های جدید، کمک به درک نقش حرفه ای، افزایش انگیزه و علاقه و ایجاد فرآیندهای تفکر انتقادی در یادگیرندگان می شود.

آموزش، آموزش پرستاری، شبیه سازی، مهارت بالینی